Barcelona: winst voor aanvallend voetbal

Tegen de verwachtingen in heeft FC Barcelona de Champions League gewonnen. De ploeg die het aanvallende voetbal propageert heeft gezegevierd. Dit is het beste resultaat voor de voetbalsport, voor the beautiful game. Of zoals de Brazilianen zeggen: ‘Joga bonito – speel het mooi.’

Maar wat zat ik ‘m te knijpen in die eerste tien minuten. Manchester United was het veld opgekomen om te winnen – ze straalden het helemaal uit – en in de eerste minuten van de wedstrijd leek iedereen daar ook in te geloven. Barcelona leek zelfs een beetje geïntimideerd. Op een gegeven moment zag je een statistiekje dat Manchester al vijf schoten op het doel had gelost en Barcelona nul. Maar toen kwam de eerste normale aanval van Barcelona. Eto’o, die koele kikker, kreeg de bal op rechts, hij ging binnendoor langs z’n man en schoot meteen in de korte hoek. Keeper Van der Sar was net te laat met zijn reactie. 1-0, en meteen was het een andere wedstrijd.

Barcelona zette bij vlagen prachtige combinaties neer. Maar Manchester werkte niet mee om er een mooie wedstrijd van te maken. Je kon gewoon zien dat ze er helemaal niet tegen konden dat het slecht met ze ging. Ze waren met een winnaarsgevoel het veld opgekomen en toonden zich steeds slechtere verliezers. Het beste zag je dat aan Christiano Ronaldo, die zelf vond dat hij de ster van de avond had moeten worden. Hij begon steeds gemenere overtredingen te maken. Ronaldo had het geluk dat de scheidsrechter nogal van hem onder de indruk was en hem niet eerder een gele kaart gaf.

Aan het begin van de tweede helft domineerde Barcelona weer maar verzuimde het te scoren. Daarna liet het Manchester United weer terugkomen. En net toen ik dacht dat de Engelsen wel met een tegengoal zouden komen kwam Barcelona met een bekeken aanval. Xavi liep vrij met de bal, rechts op de helft van de Manchester. Je zou verwachten dat hij zo’n typische combinatie met korte tikjes zou gaan beginnen. Maar nee, hij gaf een hoge bal naar de kleine Messi die een paar meter achter zijn verdediger mocht staan; wie verwachtte nou dat die kleine man dan zou gaan koppen. Xavi en Messi trokken zich niets van de verwachtingen aan en Messi kopte de puntgave voorzet met een mooie, bekeken boog in de hoek waar Van der Sar niet bij kon. 2-0, wedstrijd gespeeld.

Even nog was het idee dat Man United terug zou komen omdat ze zoiets in het verleden ook al eens hadden gedaan. Maar de ploeg begon er steeds machtelozer en gemener uit te zien. Zo had Paul Scholes een rode kaart moeten krijgen voor een tackle waarmee hij nog net geen benen brak. Hij kwam er genadig van af. De grootste fouten bij de Engelsen werden toch door coach Alex Ferguson gemaakt. Hij begon steeds meer aanvallers in te zetten en daar middenvelders voor op te offeren. Terwijl Barcelona al een beter middenveld had.

Thierry Henry miste in het begin van de tweede helft helaas zijn kans om te scoren voor Barcelona. Met nog zo'n twintig minuten te gaan werd hij gewisseld. Maar toch was hij de man die de goede keuzes gemaakt gehad – over een periode van een paar jaar gezien. Hier had hij zijn mooie carrière bij dat andere aanvallende team, Arsenal, voor opgegeven. Op een gegeven moment moet hij tot het inzicht zijn gekomen dat hij onder coach Arsène Wenger nooit een grote internationale prijs zou winnen. Hij trok toen zijn conclusies en ging op een aanbod van Barcelona in – zijn enige andere kans om met een aanvallend team nog een grote prijs te winnen. En deze avond heeft zijn gelijk bewezen. Daarmee werd hij voor mij de grote winnaar van de avond, ook al maakte hij geen doelpunt en werd hij gewisseld. Zo vaak gebeurt het niet dat je een finale wint.

Mark Rutte helpt de vrijheid te laat met te weinig

De VVD wil het recht op vrije meningsuiting verruimen, en deze verruiming wettelijk vastleggen. Hmm, ik ben aangenaam verrast, maar jammer genoeg toch ook weer niet. Kamerlid Atzo Nicolaï heb ik er al vaker over horen spreken. Wat hij hierover zei was, en is, mij sympathiek. Maar dat leek grotendeels een soort individuele hobby, waar binnen de liberale fractie met sympathie, en niet meer dan dat, naar gekeken werd. Nu echter lijkt er een initiatief van zijn fractie te komen tot wetswijziging. Ik begrijp dat ze van het najaar met de officiële voorstellen willen komen, na eerst meer draagvlak gecreëerd te hebben.

Tsja. Waarom zijn ze hier nu pas mee gekomen? Nou lijkt het er toch wel erg sterk op dat ze hier uit taktische overwegingen mee komen, om Geert Wilders de wind uit de zeilen te nemen. Nu Wilders definitief vervolgd gaat worden wegens haatzaaien en groepsbelediging. Alle tekenen wijzen er op dat rondom deze vervolging een golf van sympathie voor Wilders zal ontstaan. Concreet: veertig à vijftig kamerzetels in de peilingen?

Dat Nicolaï het oprecht meent geloof ik helemaal. Hij zegt het al heel lang, en hij was bijvoorbeeld ook lid van het Rushdie Comité. Maar dat Mark Rutte er nu opeens het gewicht van fractie en partij achter wil gooien ziet er toch uit als een taktisch zwaktebod. Zo jammer. Want even afgezien van alle politieke spelletjes is er in geen jaren een VVD-voorstel geweest waar ik zo over te spreken ben.

Het belangrijkste is naar mijn gevoel toch het feit dat internet allerlei zaken veranderd heeft in de wereld en, jawel, ook in Nederland. Het dagelijkse azijnpissen is een volkssport geworden. In allerlei lezerscommentaren op het web zie je een soort meningenporno waarbij mensen allerlei opinietjes spuien in de veronderstelling dat ze via een flauw pseudoniem anoniem zijn. Het is allemaal een beetje omgeven met een aureool van de verboden vrucht – spannend!

Welnu, geef het allemaal maar vrij. Mein Kampf, haatzaaiende imams, groepsbelediging; toe maar. Net zoals het bij het opheffen van het verbod op porno ooit het geval was, haal je de angel eruit door het vrij te geven. Als er maar niet aangezet wordt tot geweld. Was de VVD hier eerder mee gekomen dan was ik zeer onder de indruk geweest. Nu heb ik toch vooral het gevoel dat Mark Rutte de voor een liberaal leider benodigde eigenschappen niet in huis heeft.