Ook miljardairs krijgen griep

De wereld heeft nog nooit zoveel miljardairs in één jaar verloren. Het Amerikaanse zakenblad Forbes telt er maar liefst 332. Samen hebben de mensen die zich begin 2008 nog miljardair in dollars mochten noemen, tweeduizend miljard dollar aan vermogen zien verdampen. Bij 0,78 euro op de dollar hebben we het dan over 1560 miljard, ruim anderhalf biljoen euro.

We moeten teruggaan tot het jaar 2003 om überhaupt iemand te vinden die zijn miljardairsstatus kwijtraakte. Alleen al aan dit laatste feit kun je zien dat de financiële crisis echt huishoudt. Alsof we een zware, zuiverende griep meemaken.

Vooral op Wall Street maakt het financiële griepmonster slachtoffers. De voormalige topman van verzekeringsgigant AIG, Maurice Greenberg, raakte bijna al zijn 1,9 miljard dollar kwijt. Zo iemand kun je moeilijk nog een zakkenvuller noemen. De populairste en aanzienlijkste belegger in de wereld, Warren Buffett, raakte 25 miljard dollar kwijt. Medelijden heeft hij niet nodig: wat hij nog over heeft komt ruim boven die 25 miljard uit.

En vijf van de tien mensen die juist de meeste miljarden verdiend hebben, zijn toch weer aan Wall Street verbonden. De burgemeester van New York, Michael Bloomberg, deed een voordelige transactie met aandelen van het bedrijf dat hij vroeger zelf had opgericht – inderdaad, Bloomberg voor al uw financiële informatie. Daar werd kennelijk even niet moeilijk over gedaan, want de verkopende partij, de bank Merrill Lynch, had dringend cash nodig.

En drie hedgefundmannen, waaronder een voormalige wiskundeprofessor, speculeerden eerder dan de rest dat de beurs omlaag zou gaan. Ook George Soros, die ooit de Bank of England op de knieën kreeg, had kennelijk via de pijntjes in zijn lichaam al aangevoeld dat het fout zou gaan. Ja, Wall Street blijft gewoon mensen rijk maken, en houden.

Als je kijkt naar de Europese miljardairs dan valt op dat ze nogal op elkaar lijken in hun rijkdom. Er is eigenlijk maar één vreemde eend in de Europese bijt: Sylvio Berlusconi, die zich eerst in de aannemerij, en daarna in de media, de voetballerij en de politiek naar voren gerommeld heeft. De overige Europese miljardairs zitten veelal in de winkelketens en de merknamen van consumentenproducten. Zo komen we de volgende winkel/merknamen tegen: IKEA, Aldi, Zara (Spanje), Moet Hennessy Louis Vuitton, H&M, L’Oreal, Ferrero Rocher, Nutella, Chanel, Gucci, Yves Saint Laurent en Puma. En ook enig onroerend goed.

De Europeanen in de Forbes-lijstjes lijken vooral te vertrouwen op de vastigheid van gevestigde namen, grond en gebouwen. Voor technologische innovatie hoef je kennelijk niet in dit continent aan te kloppen, ondanks alle mooie woorden. Na een blik op het Europese lijstje weet je eigenlijk al dat de opvolgers van Microsoft en Google niet uit Europa zullen komen.

Mijn favoriete loser onder de miljardairs heet Sheldon Adelson. Adelson heeft in zijn leven voortdurend net even beter gegokt dan de rest, alleen nu even niet. Het zal niet verbazen dat Adelson in Las Vegas zit. Vorig jaar was hij nog de derde rijkste Amerikaan na Bill Gates en Warren Buffett. Nu heeft hij 25 miljard dollar zien verdampen bij zijn casino’s in Las Vegas en het Chinese Macau, waar hij probeert uit te breiden. Zijn aandelen tuimelden de afgelopen herfst met 97 procent omlaag naar 2,30 dollar.

Maar Adelson is in het geheel niet uit het veld geslagen. “Op een dag doet ons aandeel weer 100 dollar. We betalen onze schulden af, en dan gaan we open in Singapore. Mijn hele leven al heb ik gestreden tegen mensen die zeiden dat ik de dingen niet kan regelen op mijn manier. Ik brand van verlangen om te bewijzen dat ze ongelijk hebben.” Adelson is 75 jaar.