Earth Hour ook, eh, succes in Nederland

Eerst het geloei van sirenes in Sydney, dan de lichten uit bij het beroemde Opera House. De piramides van Gizeh, de Niagara watervallen, de Strip in Las Vegas, de Sint Pieter in Rome, de Golden Gate Bridge in San Francisco, de Tafelberg in Zuid-Afrika, de Big Ben in Londen, de Eiffeltoren in Parijs – daar gingen zaterdagavond de lichten uit in het kader van Earth Hour. Ik vind het indrukwekkend, cool. Nee, niet dat ik denk dat er energie mee is bespaard – het gaat om het gebaar, om de zeggingskracht.

Dan lees ik: Earth Hour ook goed aangeslagen in Nederland. Het begint te kriebelen bij me. Hmm. Er klopt iets niet. Ik staar naar de kop. Het woordje ‘ook’ deugt niet. En als ze de woorden ‘ook in Nederland’ gebruiken dan willen ze er meestal op wijzen dat we in dit land niet achterlopen.

Als iets werkelijk goed aanslaat dan kun je in de kop iets concreets noemen. Bijvoorbeeld: ‘Centrum Amsterdam verduisterd’ – ik ben het niet tegengekomen. Omdat het gewoon niet zo was. In Amsterdam ging de Westertoren op zwart. Geen materiaal voor een krantenkop.

Dan toch een positief feitje: vijfhonderdduizend lampen waren uitgegaan in Nederland, meldt landelijke elektriciteitsboer Tennet. Ja, dat klinkt op het eerste gezicht als een boel; even rekenen. Bij gemiddeld vijf lampen per huishouden gaat het om honderdduizend huishoudens. En bij meer dan zeven miljoen huishoudens gaat het dus om minder dan 1,5 procent van de huishoudens. Aardig, maar niet indrukwekkend.

Wereldwijd kun je van een succes spreken. Zeker bij een actie die twee jaar geleden als een lokaal initiatief in Sydney begon. Een miljard mensen is dit jaar met de actie in aanraking gekomen, schat de organisatie. Maar in Nederland, mwah. Als ik naar mezelf kijk: zaterdagavond zat ik met een groep mensen aan een restauranttafel. Tijdens Earth Hour begonnen we aan onze zelf samengestelde derde ronde Chinees uit de wok. Ik kan me niet herinneren dat iemand erover begonnen is.

Maandagmorgen begint de Volkskrant met de kop Activisten in Sydney zijn verbaasd over succes. Hoewel het nergens met zoveel woorden in de tekst staat proef ik toch ook een ‘waarom hebben we in Nederland de boot gemist bij deze actie?’ In Brechtje’s Blogje lees ik dat het overal actie-tijd is behalve in Nederland. Hier is het nog steeds navelstaren en Geert Wilders wat de klok slaat. In dit land is Geen Stijl cool. En links, alternatief en duurzaam is “nog steeds een beetje uit” volgens Brechtje. Het zal best.

Maar wat Earth Hour op zaterdagavond heeft gedaan is cool verbinden met alternatief en duurzaam. En dan zie ik wie er achter de organisatie zit: het Wereld Natuur Fonds. Dat verklaart een hoop. Het Wereld Natuur Fonds wordt in Nederland nog steeds geassocieerd met Prins Bernhard en oud-premier Lubbers. Niet cool, niet alternatief. Een wrange grap bijna: een niet-coole en niet-alternatieve organisatie zorgt voor een wereldwijd evenement dat duurzaamheid op een coole manier presenteert. Een grap die blootlegt dat dit land een beetje in de war is. Sinds de dagen van Pim Fortuyn nog steeds.