De politie is er helemaal niet blij mee dat er vanmorgen een website is opgezet over Jack de Prikker. Ze hopen dat mensen wijs genoeg zijn om gevoelige informatie voor zich te houden. Veel Lelystedelingen durven de deur niet eens meer uit nu vier willekeurige mensen op een willekeurige plaats en tijd in hals en nek zijn gestoken, wat een dode tot gevolg had. Zeker, de angst is groot, en de politie heeft tientallen mensen op de zaak gezet. Maar daarom juist, ik denk dat je nu eenmaal niet tegen kunt houden dat mensen zeggen wat ze vermoeden en wat ze op hun lever hebben. Zeker als het hen iets kan schelen.
Zo kwam ik van het weekend met een late trein terug in Lelystad en nam ik op het station een taxi. Het eerste wat ik tegen de chauffeur zei was: ‘Weet u hoe het zit met die …’ ‘Natuurlijk, het is de talk of the town.’ Hij kwam met het laatste nieuws over Jack de Prikker, en een van de dingen die hij zei was: ‘Het gaat om een lichtgetinte man. Nou, in acht van de tien gevallen gaat het dan om een Marokkaan.’ Ik keek hem aan. Hoe kon hij dit nu zeggen? Maar ja, midden in de nacht, en ver van huis, ruzie maken met een taxichauffeur leek me ook geen slimme zet. Hij leek zich bewust van mijn dilemma, maar bleef vriendelijk en gewoon doen.
We praten verder over de zaak, en hoe meer hij praatte hoe meer ik zag dat hij geen onredelijke man was. Hij leek me bijvoorbeeld geen type om de ene minderheidsgroep tegenover de andere minderheidsgroep omlaag te halen. Dat hij me gewoon zei wat hij dacht leek meer een teken van een zeker respect. We ontvouwden samen enkele theorieën over de dader. Ik kwam er op uit dat het wellicht een (ex-)krantenjongen is die in Lelystad geboren is - hij weet overal de weg - en die wegrent naar een gereedstaande fiets of auto. ‘Of een brommer’, vulde de taxichauffeur aan. Bij het huis aangekomen betaalde ik en we namen afscheid. Hij keek me recht in de ogen aan, en ik bespeurde een zweem van een glimlach, een tevreden glimlach – wij konden met elkaar praten.
Maar hoe zit het dan op het internet waar iedereen met iedereen praat, en onder pseudoniem meer durft dan in levende lijve. Tsja, we kunnen niet voorkomen dat mensen hun mond opendoen. Mijn gevoel zegt dat het uiteindelijk zelfs beter is als mensen hun mond opendoen. Ook als er domme woorden uitkomen, en lelijke, zelfs haatdragende. De slimme, ware en mooie woorden zullen in de minderheid zijn. Dat waren ze altijd al. Het is gewoon beter als de etter en het pus eruit komen. En als je heel veel etter en pus voorbij hebt zien komen wordt het bijna net zoiets als roddelen..., uiteindelijk versterkt het de gemeenschap.
maandag 23 maart 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten