Degelijke puzzeltocht in Angels & Demons

De gouden regel voor het vertellen van verhalen in speelfilms en romans is dat je moet tonen en nooit moet uitleggen. Zo leeft de lezer / kijker maximaal mee. Schrijver Dan Brown lijkt daar steeds bewust van af te wijken. En zoals The Da Vinci Code en Angels & Demons (Het Bernini Mysterie) hebben laten zien, met groot succes. Hoofdpersoon professor Robert Langdon is een wandelende boekenkast, hij legt voortdurend van alles uit.

Evenwel, bij die uitleg gaat het er niet om dat iemand er ook maar iets van onthoudt, hoewel alle genoemde feiten natuurlijk gedegen worden gedocumenteerd. In werkelijkheid is het een verteltruc. Een verteltruc die enige allure aan de verhalen geeft en meestal een bijdrage levert aan het oplossen van de puzzel ter plaatse. Puzzel is ook een Dan Brown-woord. Met een simpel detectiveverhaal kan tegenwoordig niemand meer aankomen. Brown heeft zijn eigen niche in de markt: de basis is natuurlijk gewoon een detectiveverhaal met een aantrekkelijke man en een vrouw. Maar daar komt een drietrapsraket bovenop – puzzeltocht, toeristische rondleiding en als toegift een wetenschappelijke dressing. En met een beetje geluk wordt er ook nog iemand boos, bijvoorbeeld het complete Vaticaan.

Bij de verfilming van Angels & Demons – Het Bernini Mysterie lijkt filmregisseur Ron Howard de zaken wat serieuzer aangepakt te hebben. Misschien vond hij dat de verfilming van The Da Vinci Code ietwat ordinair had uitgepakt. Het beste wordt dit geïllustreerd door de haardracht van Tom Hanks. Zag het kapsel er eerst nogal flitsend uit voor een professor met al die nozemlengte in de nek, bij Angels & Demons is het kapsel korter en oogt het gedegen.

Bovendien heeft Howard het tempo net een tandje teruggedraaid. In The Da Vinci Code flitsten de puzzeltocht en toeristische rondleiding voorbij. In Angels & Demons krijgt de kijker korte momentjes de gelegenheid om even adem te halen of iets anders voor zichzelf te doen. Verder lijken de makers besloten te hebben om ook wat aardigs over de katholieke kerk te zeggen. Over Angels & Demons hoeft het Vaticaan zich in het geheel niet druk te maken.

Maar toch was het saai dat ik het gevoel kreeg naar twee hoofdpersonen te kijken die nooit aan seks deden. Ik kan me voorstellen dat vrouwelijke kijkers iets gaan zitten bedenken in de trant van: vind ik die Hanks nou wel of niet een aantrekkelijke vent? Te oordelen naar Hanks’ gezicht vindt hij zichzelf nogal onaantrekkelijk. Hoofdrolspeelster Ayelet Zurer deed haar best om een intelligente vrouw neer te zetten die niet wil verleiden maar serieus genomen wil worden. Maar ja, ik merkte bij mezelf dat ik haar huid ging zitten bestuderen: slechte huid, wie weet heeft ze veel voorouders die lang in de zon hebben gewerkt, was één van mijn gedachten. Dat kan niet de bedoeling geweest zijn van deze overigens degelijke puzzeltocht. Misschien toch iets teveel uitleg en wat te weinig kiss, kiss, bang!, bang!

(vanaf donderdag in 129 bioscopen)