Zie de nieuwe zondebok: een dik mens

Nu lees ik weer dat dikke mensen vreselijk worden aangestaard als ze eten in het openbaar. En dat ze zich daarvoor schamen, de helft dan. Een kwart eet daarom stiekem. Stiekem eten! Is daar de Tweede Wereldoorlog voor gewonnen? Ik zie Tom Hanks nog sterven in Saving Private Ryan. Hij kijkt Matt Damon aan en zegt: ‘Earn it.’ En Matt Damon neemt zich met een brok in de keel voor om de rest van zijn leven die vrijheid waard te zijn. Betraande ogen in de zaal, even voelen we weer hoe bevoorrecht we zijn. Buiten de bioscoop haal ik nog eens diep adem – een vrij land! En dan blijken dus allerlei mensen niet in het openbaar te durven eten.

Aanleiding voor al dit fraais is een enquête die de site valtaf.nl onder haar bezoekers heeft gehouden. Tweederde van de invullers gaf aan weleens last te hebben van mensen die naar hen staren als ze in het openbaar eten, waarop dus de helft met schaamte zegt te reageren en een kwart voortaan maar stiekem eet. Ik was meteen heftig geïnteresseerd in de nieuwsberichten hierover omdat ik heel vaak eet op openbare plekken die geen restaurant zijn. In de trein bijvoorbeeld of in de krantenzaal van een bibliotheek. Mijn ervaring (BMI circa 28) is dat mensen dan inderdaad even naar je kijken en dan zelf zin krijgen. Een keer maakte ik iets mee wat op een afkeurende blik leek. Ik at een grote zak chips in de trein en een jongen keek me toen aan met een blik van: dat moet je zelf maar weten. En ik dacht toen bij mezelf: hoe raken al die zakken chips in de supermarkt dan verkocht, iemand moet die dingen toch eten? Maar dit blijkt dus een tafereel van kinderlijke onschuld te zijn geweest.

In werkelijkheid vindt er een ware kijkterreur plaats, gelardeerd met de nodige hatelijke opmerkingen. Het enige wat er voor nodig is is een BMI van dik boven de 30 – obesitas. Kennelijk hebben we om de zoveel jaar nieuwe zondebokken nodig. De rokers staan nu schuldbewust voor kantooringangen te paffen. Die zijn geen zondebokken meer, rokers zijn voortaan zielig. Nu zijn de jaren aangebroken dat dikke mensen vogelvrij zijn.

Als je dik bent kun je geen goed mens zijn. Je hebt jezelf nooit in de hand kunnen houden. Jarenlang. Je verdient het niet om gebruik te maken van al de mooie voorzieningen in dit land. Hormonaal? Laat me niet lachen. Je bent gewoon vies en lelijk. Problematische relatie met voedsel? Ja, die krijg ik dus door jou. Als ik jou zie zitten in de McDonald’s kan ik er niet eens meer binnen lopen. En dan loop ik het risico te verhongeren. En wat ik het ergste vind is dat je dan ook nog eens kleren koopt van twee maten te klein, en daar moet ik dan ook weer naar kijken. Maar, oké, toegegeven, toch ben ik blij dat je d’r bent. Want door jouw ellende voel ik me de rest van de dag weer een stuk beter. Amen.